Grafitowo-betonowa rezydencja na wzgórzu

Założenia kompozycyjne rezydencji na wzgórzu oparte zostały na kontrastach: pełne-puste, jasne-ciemne. Budynek złożony jest z kilku brył o wydrążonym wnętrzu. Powłoka tych brył jest ciemna, grafitowo-betonowa. Wnętrze natomiast jasne, biało-szklane. We wnętrzach kryją się przytulne przestrzenie tarasów i podcieni oraz przeszklonych wnętrz dających schronienie. Surowe płaszczyzny dają wrażenie solidności i monolityczności. Kompozycja brył ma zdecydowanie horyzontalny charakter. Sugeruje kamienie bezładnie rzucone na szczycie wzgórza. Wnętrze rezydencji podporządkowane jest otwarciom widokowym, które charakteryzują lokalizację inwestycji. Budynek funkcjonalnie podzielony został na 4 strefy: na parterze; strefę dzienną i strefę garażowo- gospodarczą oraz na piętrze strefę prywatną i strefę studia. Główne wejście zostało ukryte w kompozycyjnym środku ciężkości, pomiędzy strefą garażową a strefą dzienną. Strefa dzienna stanowi jedną przestrzeń w której znalazła się przestronna część wejściowa ze schodami prowadzącymi na piętro, jadalnia, wyspowa kuchnia, salon oraz pokój cygar. Większość ścian jest przeszklonych i otwiera się na rozległy taras, częściowo zadaszony, będący kontynuacją wnętrza. Strefa prywatna zawiera sypialnie z łazienkami i garderobami oraz niewielką siłownię z sauną. Wszystkie pokoje posiadają wyjścia na przestronne tarasy. Wjazd do garażu został obrócony o 90 stopni aby nie rzucał się w oczy od strony głównego wejścia. Studio, będące w założeniu mieszkaniem opiekuna rezydencji, umieszczone nad garażem stanowi dopełnienie kompozycji. Elewacje zaprojektowane zostały jako betonowe w dwóch kontrastujących odcieniach. Ramy okien oraz elementy balustrad, dla zminimalizowania ilości użytych materiałów, są ze stali nierdzewnej.