Mechatronika - nowy trend w modzie

Mechatronika, najprościej rzecz ujmując, polega na synergicznym łączeniu w procesie projektowania mechaniki i automatyki z elektroniką oraz informatyką . Jej stosowanie przynosi spektakularne rezultaty w wielu dziedzinach przemysłu, ale ostatnio – któż by się spodziewał – mechatronika wkracza coraz śmielej do … przemysłu modowego. Dlaczego? Po co mechatronika w modzie? Czego jej brakuje? Według Anouk Wipprecht – holenderskiej kreatorki mody fashion-tech – właśnie mikrokontrolerów. Anouk tworzy swoje dzieła z powstającego na naszych oczach nurtu „fashion-tech” splatającego projektowanie mody z mechatroniką, nauką oraz ich ‚symultaniczną’ interakcją z użytkownikiem. Pani Anouk tworzy imponujące projekty „techno couture”. W swoich kreacjach oplata ludzkie ciało zaawansowanymi systemami sztucznej inteligencji, dzięki czemu projekty jej kosmicznej odzieży poruszają się, oddychają i reagują na bodźce. Jej futurystyczna estetyka znacznie odbiega od bardziej utylitarnych gadżetów do noszenia (tzw. wearables) i pozostaje w wyraźnej kontrze do trendu ukrywania ich funkcjonalności. Designerka z lubością eksponuje wszelkie łączenia i mechanizmy w zewnętrznych warstwach odzieży.

Anouk Wipprecht

Wiele projektów Anouk Wipprecht demonstrowano podczas wystaw i spektakularnych pokazów. Artystka, projektantka, kurator i wykładowca przemieszcza się nieustannie między Wiedniem, Holandią, San Francisco i Los Angeles a Montrealem. Pracowała już dla takich brandów jak Puchar SuperBowl, Eurowizja, Audi czy … Black Eyed Peas. Jest pomysłodawczynią i kuratorką wystawy TECHNOSENSUAL „Gdzie Moda spotyka się z Technologią” połączonej z programem stymulowania rozwoju nowych projektów fashion-tech wspomaganych mechatroniką (wszystko to poprzez „prowokowanie” spotkań projektantów mody z inżynierami). Wydarzenie miało miejsce w 2012 r w Wiedniu i w ciągu niespełna 3 miesięcy przyciągnęło uwagę 32 tysięcy zwiedzających.

Spider Dress – Suknia Pająk

Spiderman’a zna każdy dzieciak, ale teraz artystka zainspirowana terytorialnymi zachowaniami pajęczaków stworzyła Spider Dress 2.0 Mechatroniczna sukienka autorstwa Anouk Wipprecht z wbudowanym procesorem Intel Edison odczytuje bio-sygnały i … nauczyła się wykrywania zagrożeń, by chronić nienaruszalną osobistą strefę osoby, która ją nosi. Moduł Edison pracuje na wbudowanym systemie Linux, a interakcje sukni przewidują 12 różnych stanów behawioralnych. Spider Dress zaprezentowano na stoisku Intel podczas tegorocznych targów CES w Las Vegas.

źródło: Anouk Wipprecht

Mechaniczne ramiona tej osobliwej sukni wysuwają się lub chowają w odpowiedzi na zewnętrzną stymulację. Kiedy ktoś podchodzi do „modelki”, jej własny oddech pomoże zasygnalizować postawę obronną. Szybkość, z jaką „intruz” się zbliża przełoży się rodzaj zachowania defensywnego. Jeśli podejdzie szybko, robotyczne ramiona zostaną gwałtownie wyrzucone do przodu, demonstrując pozę agresywną. Jeśli będzie się zbliżał spokojnie, robo-ramiona wysuną się w łagodnym geście powitalnym.

źródło: Anouk Wipprecht

“Nosząc na sobie projekt, który częściowo kontrolujesz i który częściowo poszerza sferę twojego oddziaływania poprzez swoje autonomiczne reakcje, zaczynasz sobie zadawać pytanie, gdzie kończysz się ty, a gdzie zaczyna się twój system…” twierdzi designerka. Może się okazać, że „to coś” zna nas lepiej, niż my sami, bo dzięki procesorowi jest w stanie wyłapywać z naszego ciała bio-sygnały, których nie zawsze jesteśmy świadomi, by potem wyraźnie zademonstrować dane odczytane z zachowania użytkownika.

źródło: Anouk Wipprecht

Agresywna geometria tej sukienki na równi zachwyca i przeraża, przynajmniej nas. „Uszyta” drukarką 3D przy użyciu laserowej techniki SLS (selective laser sintering) ma być dość lekka, by nosić ją godzinami nie odczuwając ciężaru. Jest tak dopasowana, by nie krępować swobody ruchów. Nad stworzeniem górnego „gorsetu” Wipprecht pracowała wspólnie z Philip’em H. Wilck (Studio Palermo, Austria), by – jak mówi – ujarzmić tę skomplikowaną geometrię i sprawić, żeby wszystkie części perfekcyjnie ze sobą pracowały – tak w sensie mechaniki, jak i estetyki oraz możliwych interakcji. Imponuje także „hardware design” mechatronicznej Sukni-Pająka. Ciepło wydzielane przez procesor nie stanowi żadnego problemu, ponieważ dzięki drukowi 3D jest on doskonale zintegrowany z konstrukcją i odpowiednio odseparowany od ciała. Starannie przemyślano również okablowanie systemu i schowano je w obudowie „gorsetu”, dzięki czemu Spider Dress będzie bezpieczna i pozostanie czysta. Podobnie z sensorami – żadnych lepkich przyssawek „medycznych”, które mogłyby zniweczyć ten oryginalny look.

źródło: Anouk Wipprecht

Mechatronika z modą na manowce wiodą?

Mechatroniczna odzież wzbudza nasz niekłamany podziw, ale i wątpliwości. Oprócz wątpliwości natury estetycznej (do takiej odzieży trudno będzie przekonać osoby cierpiące na arachnofobię) powstaje jednak pytanie, czy aby na pewno chcemy, żeby w przyszłości każdy przechodzień i każdy interlokutor mógł czytać nasz stan emocjonalny jak otwartą książkę? Jak myślicie?